„NIM JĘZYK PUŚCISZ W TANIEC, ZAŁÓŻ NA USTA KAGANIEC”

Słowa mogą cieszyć, wzruszać, nieść radość i pocieszenie. Mogą też ranić jak strzała, sprawiać ból, krzywdzić, piętnować. Niezwykła jest moc słów.

Wiedzą o tym uczniowie klasy 4a, którzy uczestniczyli w lekcji dotyczącej komunikacji oraz odpowiedzialności za słowa. Ich dojrzałe wypowiedzi na temat wpływu stosowanego słownictwa na relacje międzyludzkie dowodzą, że rozumieją wagę problemu. W dzisiejszym świecie, zdominowanym przez komunikatory internetowe, temat ten wydaje się szczególnie aktualny i wymagający uwagi. Tym większym optymizmem napawa świadomość, że nasi najmłodsi uczniowie rozumieją potrzebę refleksji i starają się kontrolować własne wypowiedzi. A, że czasem popełniają grzech niepowściągliwości języka, już nasza dorosłych w tym głowa, by wskazać im właściwy kierunek na przyszłość.

Po wielu ciekawych ćwiczeniach, i jeszcze dłuższej dyskusji, wszyscy zgodzili się ze słowami Jana Izydora Sztaudyngera, że: „Nim język puścisz w taniec, załóż na usta kaganiec”. A fraszka ta stała się puentą lekcji wychowawczej w miłe piątkowe popołudnie.

Na koniec kilka wniosków i ciekawostek z lekcji:

Dlaczego należy dbać o czystość i kulturę języka?

* tak podkreślamy przynależność narodową,

* świadczy to o naszej kulturze osobistej,

* budujemy pozytywne relacje z innymi ludźmi,

* pielęgnujemy tradycję, której częścią jest język ojczysty.

Kilka przysłów wartych uwagi i zastosowania w życiu codziennym:

Największym skarbem człowieka jest powściągliwy język, a największa przyjemność, to posługiwanie się nim z umiarem. (Hezjod)

Jeżeli głośno krzyczysz, to znaczy, że twój język jest zbyt ubogi i krzykiem chcesz stłumić głosy innych. (Antoine de Saint- Exupery)

Nie pozwól, żeby język wyprzedzał myśl. (Antoni Czechow)

Niech język giętki wypowie wszystko, co pomyśli głowa. (Juliusz Słowacki)

Jak cię słyszą, tak cię piszą (przysłowie ludowe)